Chorzy nieprzytomni, u których okoliczności wypadku nasuwają podejrzenie uszkodzenia kręgosłupa (upadek z wysokości), wymagają najczęściej specjalistycznej pomocy medycznej.
Przy udzielaniu pierwszej pomocy ważne jest, aby choremu nieprzytomnemu zapewnić prawidłowy oddech. Chorzy przytomni skarżą się najczęściej na ból uszkodzonego odcinka kręgosłupa. Istotne jest więc obejrzenie bolesnego miejsca bez zmiany pozycji ciała. Stłuczenia, otarcia naskórka lub zniekształcenia tej okolicy na ogół potwierdzają te podejrzenia. Udzielając pomocy rannemu, należy pamiętać, aby chorych przysypanych, np. gruzem, rusztowaniem czy innymi przedmiotami, nie wyciągać spod przedmiotów, lecz przedmioty te usunąć z chorego.
Udzielając pomocy rannemu, nie wolno unosić go za głowę i biodra lub barki i biodra, ponieważ może to spowodować przesunięcie uszkodzonych kręgów i uszkodzić rdzeń.
Chorego należy przesunąć na nosze, drzwi, deskę najlepiej w kilka osób bez zmiany pozycji ciała.
W razie podejrzenia uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa głowa powinna być obłożona z boku, np. woreczkami z piaskiem i przybandażowana przez czoło do podłoża, lub zabezpieczona sztywnym kołnierzem szyjnym. Podobnie powinny być przybandażowane barki, a w przypadku uszkodzenia odcinka piersiowego czy lędźwiowego kręgosłupa bandażujemy również miednicę i podudzia. Pod kolana można podłożyć zwinięty w rulon koc, aby unieruchomić ruchy obrotowe ciała w czasie transportu.
Do szpitala chorego najlepiej przewozić w pozycji na plecach, na twardym podłożu. Nie wolno przekładać go z noszy na nosze, lecz należy transportować na noszach lub przedmiotach, na których został ułożony bezpośrednio na miejscu wypadku, aż do chwili zbadania w szpitalu przez specjalistę. W czasie transportu trzeba dbać o drożność dróg oddechowych, co szczególnie jest ważne u chorych z porażeniami wszystkich kończyn. U tych chorych odkrztuszanie i kaszel są niemożliwe, dlatego w czasie transportu chorego ułożyć należy głową w dół. W przypadku zaburzeń oddychania (u chorego wystąpi sinica) może być potrzebne sztuczne oddychanie metodą „usta-usta”.
Powstaje w wyniku uderzenia w głowę, upadku z wysokości na głowę, skoku do wody na głowę. Uszkodzenie występuje najczęściej na poziomie od piątego do siódmego kręgu szyjnego.
Rodzaj uszkodzenia (złamanie lub zwichnięcie) ustala się na podstawie badania radiologicznego.
W przypadku zmian neurologicznych nie znajdujących wytłumaczenia w konwencjonalnych badaniach radiologicznych wskazane jest badanie tomograficzne lub rezonans magnetyczny.
Leczenia operacyjnego wymagają złamania niestabilne, natomiast szybkiej interwencji chirurgicznej w ciągu 6 godzin – niepełny zespół porażenia poprzecznego (postępujący lub nie), widoczny ucisk na rdzeń przez przemieszczone fragmenty kostne.
Powstaje przy upadku z wysokości na pośladki, grzbiet, wyprostowane nogi, oraz przy gwałtownym silnym zgięciu. W razie uszkodzenia odcinka piersiowego nawet nieznaczne przemieszczenia powodują zaburzenia neurologiczne typu paraplegii.
Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zwłaszcza poniżej drugiego kręgu lędźwiowego, rzadko dają zaburzenia neurologiczne.
Poziom oraz rodzaj uszkodzenia (złamanie, zwichnięcie) ustala się na podstawie konwencjonalnego badania radiologicznego. U chorych z zaburzeniami neurologicznymi wskazane jest uzupełniające badanie tomograficzne lub rezonans magnetyczny.
Do leczenia operacyjnego kwalifikują się w trybie bezwzględnym do 6 godzin chorzy ze złamaniami ze zwichnięciem i niepełnym zespołem neurologicznym oraz udokumentowanym uciskiem rdzenia na podstawie takich badań, jak tomografia i rezonans magnetyczny. W okresie odroczonym – uszkodzenia niestabilne bez objawów neurologicznych oraz znaczne przemieszczenia w pełnym zespole całkowitego porażenia.
http://www.medonet.pl/dolegliwosci,dolegliwosci-profil,1578924,1,zlamania-kregoslupa,index.html
Udzielając pomocy rannemu, nie wolno unosić go za głowę i biodra lub barki i biodra, ponieważ może to spowodować przesunięcie uszkodzonych kręgów i uszkodzić rdzeń.
Chorego należy przesunąć na nosze, drzwi, deskę najlepiej w kilka osób bez zmiany pozycji ciała.
W razie podejrzenia uszkodzenia odcinka szyjnego kręgosłupa głowa powinna być obłożona z boku, np. woreczkami z piaskiem i przybandażowana przez czoło do podłoża, lub zabezpieczona sztywnym kołnierzem szyjnym. Podobnie powinny być przybandażowane barki, a w przypadku uszkodzenia odcinka piersiowego czy lędźwiowego kręgosłupa bandażujemy również miednicę i podudzia. Pod kolana można podłożyć zwinięty w rulon koc, aby unieruchomić ruchy obrotowe ciała w czasie transportu.
Do szpitala chorego najlepiej przewozić w pozycji na plecach, na twardym podłożu. Nie wolno przekładać go z noszy na nosze, lecz należy transportować na noszach lub przedmiotach, na których został ułożony bezpośrednio na miejscu wypadku, aż do chwili zbadania w szpitalu przez specjalistę. W czasie transportu trzeba dbać o drożność dróg oddechowych, co szczególnie jest ważne u chorych z porażeniami wszystkich kończyn. U tych chorych odkrztuszanie i kaszel są niemożliwe, dlatego w czasie transportu chorego ułożyć należy głową w dół. W przypadku zaburzeń oddychania (u chorego wystąpi sinica) może być potrzebne sztuczne oddychanie metodą „usta-usta”.
Uszkodzenie odcinka szyjnego kręgosłupa
Powstaje w wyniku uderzenia w głowę, upadku z wysokości na głowę, skoku do wody na głowę. Uszkodzenie występuje najczęściej na poziomie od piątego do siódmego kręgu szyjnego.
Rodzaj uszkodzenia (złamanie lub zwichnięcie) ustala się na podstawie badania radiologicznego.
W przypadku zmian neurologicznych nie znajdujących wytłumaczenia w konwencjonalnych badaniach radiologicznych wskazane jest badanie tomograficzne lub rezonans magnetyczny.
Leczenia operacyjnego wymagają złamania niestabilne, natomiast szybkiej interwencji chirurgicznej w ciągu 6 godzin – niepełny zespół porażenia poprzecznego (postępujący lub nie), widoczny ucisk na rdzeń przez przemieszczone fragmenty kostne.
Uszkodzenie odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa
Powstaje przy upadku z wysokości na pośladki, grzbiet, wyprostowane nogi, oraz przy gwałtownym silnym zgięciu. W razie uszkodzenia odcinka piersiowego nawet nieznaczne przemieszczenia powodują zaburzenia neurologiczne typu paraplegii.
Uszkodzenia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, zwłaszcza poniżej drugiego kręgu lędźwiowego, rzadko dają zaburzenia neurologiczne.
Poziom oraz rodzaj uszkodzenia (złamanie, zwichnięcie) ustala się na podstawie konwencjonalnego badania radiologicznego. U chorych z zaburzeniami neurologicznymi wskazane jest uzupełniające badanie tomograficzne lub rezonans magnetyczny.
Do leczenia operacyjnego kwalifikują się w trybie bezwzględnym do 6 godzin chorzy ze złamaniami ze zwichnięciem i niepełnym zespołem neurologicznym oraz udokumentowanym uciskiem rdzenia na podstawie takich badań, jak tomografia i rezonans magnetyczny. W okresie odroczonym – uszkodzenia niestabilne bez objawów neurologicznych oraz znaczne przemieszczenia w pełnym zespole całkowitego porażenia.
http://www.medonet.pl/dolegliwosci,dolegliwosci-profil,1578924,1,zlamania-kregoslupa,index.html
Bardzo cenne informacje! Moja znajoma doznała kiedyś urazy kręgosłupa i niestety została jeszcze podniesiona... Trafiła do najlepszych specjalistów i udało się, ale tylko dzięki temu że rdzeń nie został jeszcze przerwany. Jak szukacie najlepszej kliniki ortopedii to zobaczcie na tej stronie. Placówka poziom światowy, jedna z lepszych w Europie.
OdpowiedzUsuń