Leczenie zachowawcze
Leczenie zachowawcze jest możliwe i opiera się zasadniczo na fizjoterapii oraz ćwiczeniach wzmacniających mięśnie brzucha. W przypadku silnych zespołów bólowych można rozważyć leczenie przeciwbólowe lekami doustnymi lub iniekcyjnymi. Brak poprawy może skłaniać do rozważenia zabiegu chirurgicznego.
Jeśli kręgozmyk jest większy niż 50% rozwiązanym pożądanym jest unieruchomienie chirurgiczne zdegenerowanych trzonów kręgowych. Zapobiega to pogłębianiu się zmian oraz zmniejsza dolegliwości bólowe. Zapytaj swojego lekarza o sposób i metodę stosowaną przez niego. Technik jest kilka i zależą one od rodzaju choroby, wieku pacjenta, nawyków żywieniowych oraz sposobu życia. Przed podjęciem decyzji o operacji uzyskaj niezbędne informacje od swojego lekarza.
Leczenie chirurgiczne
Leczenie chirurgiczne kręgozmyku obarczone jest pewnym ryzykiem niepowodzenia, dlatego decyzja powinna być podjęta rozważnie. Rzadko choroba powoduje uszkodzenie korzeni nerwowych, lecz gdy to się wydarzy operacja powinna odbyć się jak najszybciej. Dodatkowym czynnikiem, który przyspiesza decyzję o leczeniu operacyjnym jest wykazanie znaczącej progresji choroby w badaniach obrazowych, gdyż im większy stopień zaawansowania choroby, tym trudniejsze i bardziej ryzykowne jest leczenie operacyjne.
Obecnie stosowanych jest wiele metod leczenia chirurgicznego, ich wybór zależy od rodzaju kręgozmyku. I tak w typie I, czyli kręgozmyku wrodzonym, organizm przez lata dostosował się do nowej geometrii i próba chirurgicznej korekcji może spowodować większe problemy niż samo schorzenie. Typ II, czyli najczęstszy kręgozmyk węzinowy, w zależności od stopnia ześlizgu leczony jest za pomocą stabilizacji kręgosłupa śrubami oraz - najczęściej - implantem międzytrzonowym przy użyciu technik PLIF, TLIF, ALIF lub ostatnio XLIF. Mechaniczne odprowadzenie kręgozmyku, zwłaszcza w zaawansowanych zmianach jest przedmiotem kontrowersji, gdyż może prowadzić do uszkodzenia korzeni nerwowych lub samych implantów. Typ III, zwyrodnieniowy. Istnieją dwie strategie: samo uwolnienie uciśniętych korzeni nerwowych lub odbarczenie korzeni z następową stabilizacją - w tym wypadku często stosuje się technikę PLIF, co pozwala obustronnie obarczyć korzenie nerwowe. Przy znacznych zmianach zwyrodnieniowych próba korekcji ześlizgu śrubami może również doprowadzić do uszkodzenia delikatnych korzeni nerwowych oraz do obluzowania implantów. W większości wypadków przed leczeniem operacyjnym podejmowana jest przynajmniej kilkumiesięczna próba leczenia zachowawczego, za pomocą fizykoterapii często z niezłym skutkiem. Podejmując się leczenia operacyjnego chirurg powinien mieć na uwadze przede wszystkim obraz kliniczny, aby nie leczyć zdjęć, tylko pacjenta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz