objawy
Najczęstszym objawem kręgozmyku jest ból dolnego odcinka kręgosłupa, zwany potoczne bólem krzyża. Często kręgozmyk powstaje w wieku dziecięcym i do 35 roku życie nie daje żadnych dolegliwości. Epizod w postaci gwałtownego przeciążenia (podniesienie ciężaru lub gwałtowny skręt) może spowodować ostry ból pleców i/lub promieniujący do kończyn.
Często ból ustępuje w momencie wyprostu i narasta w momencie skłonu. W zależności od stopnia zaawansowania wyróżnia się dwa rodzaje kręgozmyku: kręgozmyk niskiego stopnia i kręgozmyk wysokiego stopnia. W kręgozmyku niskiego stopnia, czyli I i II stopień Meyerdinga (do 50% ześlizgu) w obrazie chorobowym dominuje ból. Najczęściej jest to ból kręgosłupa, lecz gdy dojdzie do uciśnięcia korzeni nerwowych w zwężonych otworach międzykręgowych może wystąpić ból promieniujący do kończyn dolnych - rwa kulszowa lub rwa udowa. W kręgozmyku wysokiego stopnia, czyli III i IV stopień Meyerdinga (ponad 50% ześlizgu) dominują objawy związane z deformacją, ból występuje stosunkowo rzadko. Pacjenci skarżą się na zmianę sylwetki ciała, zaburzenia chodu, osłabienie siły mięśni kończyn dolnych. Ponieważ kręgozmyk zmniejsza światło kanału kręgowego, u niektórych pacjentów może wystąpić tzw. chromanie neurogenne, czyli ból kończyn dolnych po przejściu określonego odcinka.
diagnostyka i rozpoznanie
Wielu pacjentów z kręgozmykiem nie posiada znaczących zmian kostnych możliwych do zaobserwowania w badaniu fizykalnym. Niekiedy bardzo duże zmiany dają bardzo niewielkie objawy. Bardzo często pierwsze objawy to osłabienie napięcia i siły mięśni nóg. W przypadku zsunięcia się trzonu powyżej 50% widoczne zaczynają być zmiany deformacyjne.
Czasem pacjent może mieć nienaturalne odczucie w zakresie kończyn dolnych. Może to być niewielka spastyczność mięśni, miejscowa nadwrażliwość. Zakres wykonywanego ruchu nie ma wpływu na doznania jednak przy wykonywaniu skrajnych ruchów może nastąpić nasilenie bólu. Badania laboratoryjne są nieprzydatne, za wyjątkiem szczególnych sytuacji, np. w kręgozmyku wtórnie spowodowanym chorobą infekcyjną. Przeglądowe badanie RTG jest dobrą metodą wstępnej oceny. Kręgozmyk jest bardzo dobrze widoczny na zdjęciu bocznym, nieraz potrzeba będzie dodatkowa specjalistyczna diagnostyka CT. Dotyczy to pacjentów o osłabionej ciągłości łuków I nasad trzonów. Tę chorobę uwidoczni dobrze badanie CT Rozpoznanie kręgozmyku jest potwierdzone odkrycie szczelin lub braku ciągłości kostnej w obrębie łuków, widoczne na badaniu RTG lub CT oraz zmianą położenia jednego kręgu wobec drugiego. Zdjęcia w pozycjach przeprostu oraz zgięcia mogą pomóc w rozpoznaniu obecności niestabilności kręgosłupa związanej z istnieniem kręgozmyku. Ta niestabilność jest głównym czynnikiem powstawania bólu i jej wielkość jest również głównym czynnikiem branym pod uwagę w doborze procesu leczenia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz