Skolioza, czyli nieprawidłowe wygięcie kręgosłupa, występuje u około 3% populacji.
Łagodne przypadki nie wpływają na codzienne życie, cięższe wiążą się z
dolegliwościami bólowymi i ograniczeniem normalnej aktywności.
Definicja
Krzywizny kręgosłupa pomagają górnej części ciała zachować równowagę i właściwe położenie. Nieprawidłowe boczne skrzywienie kręgosłupa określa się mianem skoliozy.Przyczyny
Skolioza może mieć wiele przyczyn; są nimi: wrodzone wady kręgosłupa (obecne od urodzenia, odziedziczone lub spowodowane czynnikami środowiskowymi), wady genetyczne, problemy nerwowo-mięśniowe i nierówna długość kończyn. Inne przyczyny to: dziecięce porażenie mózgowe, rozszczep kręgosłupa, dystrofia mięśniową, zanik mięśni grzbietu i guzy. W ponad 80% przypadków skoliozy jej przyczyna jest nieznana.Objawy
O występowaniu skoliozy informują objawy, które wymieniono poniżej. W przypadku stwierdzenia obecności któregokolwiek z nich należy zasięgnąć porady lekarza.
Objawy skoliozy:
- barki na różnej wysokości – jeden wyżej niż drugi
- głowa nie znajduje się dokładnie w środku ponad miednicą
- jedno biodro leży wyżej i jest bardziej wydatne
- łuki żebrowe na różnym poziomie
- pas nie jest symetryczny
- zmiany w wyglądzie lub strukturze skóry pokrywającej kręgosłup
- przechylenie ciała w jedną stronę
- wybrzuszenie żeber przy pochylaniu się.
Diagnostyka
Podejrzenie skoliozy można potwierdzić badaniami diagnostycznymi, jak: badanie radiologiczne, prześwietlenie kręgosłupa, tomografia komputerowa (CT) kręgosłupa lub badanie kręgosłupa rezonansem magnetycznym (MRI). Następnie dokonuje się pomiaru skrzywienia i określa je w stopniach. Zwykle skrzywienie uznaje się za znaczne, jeżeli przekracza 25–30 stopni. Skrzywienie przekraczające 45–50 stopni jest uważane za bardzo ciężkie.Możliwości leczenia skoliozy
Leczenie skoliozy zależy od stopnia skrzywienia,
wieku i innych czynników. Jeśli skrzywienie wymaga korekcji, zazwyczaj
najpierw stosuje się gorset. U wielu osób skolioza jest tak znaczna, że
wymaga leczenia operacyjnego. Dzięki zaawansowanym technologiom firmy
Medtronic zabieg spondylodezy jest znacznie łatwiejszy do
przeprowadzenia niż dawniej, a może on umożliwić powrót do normalnych
zajęć.
Leczenie skoliozy zależy od stopnia skrzywienia bocznego kręgosłupa i
innych czynników, jak wiek i kondycja fizyczna. Leczenie zachowawcze,
np. za pomocą gorsetu, jest zawsze pierwszą metodą terapii. W wielu
przypadkach skoliozy nigdy nie dochodzi do takiego skrzywienia, aby było
konieczne leczenie operacyjne.Obserwacja skoliozy
W przypadku niewielkich skrzywień, o małym ryzyku pogorszenia, oraz skrzywień, w przypadku których w okresie wzrostu postęp choroby się zatrzymał, właściwą metodą postępowania może być obserwacja.Leczenie skoliozy za pomocą gorsetu
W przypadku skrzywienia o 25–40 stopni u osoby, która wciąż rośnie, lekarz może zalecić noszenie gorsetu. Celem noszenia gorsetu jest utrzymanie zahamowania postępu choroby do końca okresu wzrostu.Chirurgiczne leczenie skoliozy
Zabieg operacyjny stosuje się w przypadku korekcji skrzywień dojrzałego kręgosłupa przekraczających 45 stopni lub skrzywień, które nie zareagowały na leczenie za pomocą gorsetu. Cele chirurgicznego leczenia skoliozy to zapobieganie postępowi skrzywienia oraz skorygowanie skrzywienia kręgosłupa.O chirurgicznym leczeniu skoliozy
Spondylodeza jest najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym korygującym ciężkie przypadki skoliozy. U niektórych pacjentów oznacza ona uwolnienie się od gorsetu. W ciągu kilku miesięcy po zabiegu można wrócić do normalnych zajęć.Co to jest?
W ostatnich kilkudziesięciu latach nastąpiła wielka rewolucja w metodach leczenia deformacji kręgosłupa oraz w metodach rehabilitacji u pacjentów z jednym lub kilkoma skrzywieniami bocznymi w obrębie kręgosłupa (skolioza).Czym jest chirurgiczne leczenie skoliozy?
Skolioza to stan, w którym w kręgosłupie pojawia się jedno lub więcej bocznych skrzywień. Skrzywienia mogą wpływać na ogólną równowagę i położenie ciała, mogą także prowadzić do innych problemów fizycznych i zdrowotnych.Fizjologiczne krzywizny kręgosłupa są normą. Patrząc na ciało z boku, można dostrzec niewielkie krzywizny skierowane w przód i w tył w okolicach szyi, klatki piersiowej i okolicy lędźwiowej. Są one konieczne do utrzymania równowagi ciała i jego położenia nad miednicą.
Jeżeli spojrzymy od tyłu, kręgi w prawidłowym kręgosłupie powinny tworzyć linię prostą. Kręgosłup powinien wyglądać jak litera „I”, a u osób ze skoliozą wygląda jak litery „S” lub „C”. Ponadto kręgi w okolicy skrzywienia mogą ulec rotacji o pewien kąt, co może spowodować niesymetryczne położenie pasa i barków.
Zabieg operacyjny – zwłaszcza spondylodeza – jest zalecany w przypadkach ciężkich skrzywień oraz skrzywień, które nie zareagowały na leczenie zachowawcze. Spondylodeza to wszczepienie implantu pomiędzy nieprawidłowe kręgi, aby spowodować ich zrośnięcie lub połączenie.
W leczonej okolicy wszczepia się śruby, pręty i łączniki. Te narzędzia tworzą „wewnętrzne rusztowanie”, które podczas procesu gojenia i zrastania wspiera struktury kręgosłupa i przekazuje obciążenie we właściwy sposób wzdłuż kręgosłupa.
Ostatecznym celem jest powstrzymanie pogłębiania się skrzywienia i redukcja stopnia deformacji kręgosłupa w takim zakresie, w jakim jest to możliwe, aby odtworzyć właściwą stabilność i prawidłowe położenie kręgosłupa.
Korzyści
Zabieg operacyjny wykonuje się przede
wszystkim w ciężkich przypadkach skoliozy (skrzywienie przekraczające 45
stopni) i w przypadku skrzywień, które nie zareagowały na leczenie za pomocą gorsetu. Dwie główne korzyści z pomyślnego chirurgicznego leczenia skoliozy to:
- zatrzymanie pogłębiania się skrzywienia
- redukcja deformacji klatki piersiowej i kręgosłupa.
Ryzyko
Przebieg i wynik leczenia są charakterystyczne dla pacjenta. Wyniki mogą się różnić. Czynnikami ryzyka w przypadku każdego zabiegu operacyjnego kręgosłupa, łącznie ze spondylodezą, są powikłania: infekcje, uszkodzenie nerwu, utrata krwi oraz problemy z wydalaniem stolca i moczu.Powikłania związane z chirurgicznym leczeniem skoliozy to także utrata właściwej równowagi kręgosłupa, niepowodzenie w zakresie gojenia się i łączenia kości (staw rzekomy), niepowodzenie związane z narzędziami oraz zwyrodnienie kręgosłupa na poziomie przylegającym do scalonego odcinka.
Aby poznać pełną listę wskazań, ostrzeżeń, środków ostrożności, objawów niepożądanych, wyników klinicznych i innych ważnych informacji medycznych, które dotyczą chirurgicznego leczenia skoliozy, należy skonsultować się z lekarzem.
Zabieg operacyjny stosuje się przede wszystkim w ciężkich przypadkach skoliozy (skrzywienie przekraczające 45 stopni) i w przypadku skrzywień, które nie zareagowały na leczenie za pomocą gorsetu. Dwa główne cele chirurgicznego leczenia skoliozy to zapobieganie pogorszeniu skrzywienia i skorygowanie skrzywienia kręgosłupa.
W operacyjnym leczeniu skoliozy można stosować różne techniki, m.in. spondylodezę tylną z zastosowaniem narzędzi i przeszczepu kości. Ten zabieg wykonuje się od strony pleców pacjenta, kiedy pacjent leży na brzuchu.
Podczas tego zabiegu chirurg – za pomocą haków lub śrub przymocowanych do trzonów kręgów – z każdej strony kręgosłupa mocuje metalowy pręt. Następnie łączy kręgi za pomocą fragmentu kości biodrowej pacjenta (przeszczep kostny).
Kość rośnie pomiędzy kręgami i utrzymuje je razem w pozycji prostej. Proces ten określa się mianem spondylodezy. Metalowe pręty przymocowane do kręgosłupa gwarantują, że kości są ustawione prosto. Zabieg jest przeprowadzany z zastosowaniem systemu CD Horizon® Legacy™.
Operacja trwa zazwyczaj kilka godzin. Dzięki zaawansowanym technologiom pacjenci są wypisywani ze szpitala w ciągu tygodnia i po zabiegu nie muszą stosować gorsetu. Wielu pacjentów może wrócić do normalnych zajęć po 2–4 tygodniach po zabiegu, a do wszystkich zajęć wykonywanych przed operacją – w ciągu 4–6 miesięcy.
Zabieg jest wykonywany także z dostępu przedniego – przez ścianę klatki piersiowej. Pacjent leży na boku; chirurg wykonuje nacięcie na boku pacjenta, opróżnia płuco z powietrza i usuwa żebro, aby dotrzeć do kręgosłupa.
Po zabiegu
Po operacji zostaniesz przeniesiony na salę pooperacyjną lub na oddział intensywnej opieki medycznej (OIOM) na obserwację.
Członkowie zespołu chirurgicznego mogą poprosić Cię o wykonanie kilku prostych poleceń: „poruszaj palcami rąk i nóg” i „weź głęboki oddech”. Po wybudzeniu będziesz leżeć na plecach, co może dziwić, zważywszy na to, że chirurgiczne leczenie skoliozy jest często przeprowadzane przez nacięcie na plecach.
Podczas hospitalizacji zespół medyczny udzieli Ci wskazówek dotyczących diety i aktywności.
Prawdopodobnie lekarz poleci, żebyś wstał z łóżka pierwszego lub drugiego dnia po zabiegu. Pielęgniarki i fizykoterapeuci będą Ci pomagać dopóty, dopóki nie poczujesz się wystarczająco silny, aby samodzielnie wstać i chodzić.
Codzienne życie
Przed opuszczeniem szpitala lekarz i inni członkowie personelu szpitalnego udzielą Ci wskazówek dotyczących samodzielnej pielęgnacji w domu (co należy i czego nie należy robić), których będziesz musiał przestrzegać przez pierwsze 6–8 tygodni rekonwalescencji.W okresie pooperacyjnym regularnie odwiedzaj lekarza (wizyty kontrolne). Zwracaj się do niego w przypadku obaw i pytań.
Dzięki postępowi technologicznemu większość pacjentów opuszcza szpital w ciągu tygodnia po zabiegu i nie potrzebuje gorsetu. Mogą oni wrócić do codziennych zajęć po 2–4 tygodniach, a do wszystkich zajęć wykonywanych przed operacją – w ciągu 4–6 miesięcy.
Po zakończeniu rekonwalescencji większość pacjentów wraca do normalnych zajęć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz