Badanie lekarskie
Badanie neurologiczne jest absolutnie niezbędne w każdym przypadku, najczęściej wystarczy dość prosta ocena aby wychwycić zaburzenia funkcji układu nerwowego. Konieczne jest badanie siły mięśni, czucia powierzchownego i głębokiego, badanie bolesności uciskowej nad kręgosłupem. Badanie odruchów głębokich może wykazać obecność ucisku na rdzeń kręgowy i w określonych przypadkach pozwala określić wysokość uszkodzenia. Pomocne bywa badanie ruchomości kręgosłupa.
Badania obrazowe
Podstawa w diagnostyce urazów kręgosłupa. Na podstawie zwykłego zdjęcia RTG można rozpoznać prawie wszystkie zmiany pourazowe w zakresie odcinka lędźwiowego. W odcinku piersiowym ocena jest utrudniona z uwagi na obecność żeber, które mogą rzutować się na kręgi. W odcinku szyjnym konieczne jest zastosowanie trzech projekcji (boczne, przednio-boczne oraz celowane na ząb obrotnika), lecz nawet wtedy można uwidocznić do 95%. Pozostałe 5% to bardzo dużo, w grupie tej są pacjenci z urazami elementów miękkich, takich jak więzadła czy krążki międzykręgowe, tego typu uszkodzenia mogą być bardzo niestabilne. Jednym z badań dosyć powszechnie stosowanych w diagnostyce po urazach odcinka szyjnego jest RTG czynnościowe, polegające na wykonaniu zdjęcia w projekcji bocznej w maksymalnym przodopochyleniu i kolejnego w przeproście. Czułość badania jest bardzo wysoka [1], lecz niestety ze względu na ból nie zawsze udaje się wykonać to badanie.
Badanie neurologiczne jest absolutnie niezbędne w każdym przypadku, najczęściej wystarczy dość prosta ocena aby wychwycić zaburzenia funkcji układu nerwowego. Konieczne jest badanie siły mięśni, czucia powierzchownego i głębokiego, badanie bolesności uciskowej nad kręgosłupem. Badanie odruchów głębokich może wykazać obecność ucisku na rdzeń kręgowy i w określonych przypadkach pozwala określić wysokość uszkodzenia. Pomocne bywa badanie ruchomości kręgosłupa.
Badania obrazowe
Podstawa w diagnostyce urazów kręgosłupa. Na podstawie zwykłego zdjęcia RTG można rozpoznać prawie wszystkie zmiany pourazowe w zakresie odcinka lędźwiowego. W odcinku piersiowym ocena jest utrudniona z uwagi na obecność żeber, które mogą rzutować się na kręgi. W odcinku szyjnym konieczne jest zastosowanie trzech projekcji (boczne, przednio-boczne oraz celowane na ząb obrotnika), lecz nawet wtedy można uwidocznić do 95%. Pozostałe 5% to bardzo dużo, w grupie tej są pacjenci z urazami elementów miękkich, takich jak więzadła czy krążki międzykręgowe, tego typu uszkodzenia mogą być bardzo niestabilne. Jednym z badań dosyć powszechnie stosowanych w diagnostyce po urazach odcinka szyjnego jest RTG czynnościowe, polegające na wykonaniu zdjęcia w projekcji bocznej w maksymalnym przodopochyleniu i kolejnego w przeproście. Czułość badania jest bardzo wysoka [1], lecz niestety ze względu na ból nie zawsze udaje się wykonać to badanie.
Tomografia komputerowa znakomicie obrazuje kości i częściowo tkanki miękkie. Jakkolwiek również wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie czułość jest wielokrotnie większa niż w przypadku zwykłych zdjęć RTG.
Ponadto pozwala na wykonanie rekonstrukcji obrazów w dowolnych przekrojach. Tomografia pozwala na rozpoznanie złamania w odcinku piersiowym i lędźwiowym praktycznie w 100%, natomiast w odcinku szyjnym pozostaje pewne (bardzo niewielkie) ryzyko nierozpoznania istotnych urazów więzadłowych.
Badanie rezonansu magnetycznego nie nadaje się do dokładnej diagnostyki urazów kości, natomiast znakomicie obrazuje tkanki miękkie: więzadła, krążki międzykręgowe, wreszcie rdzeń kręgowy i korzenie. Badanie to jest bezwzględnie wskazane w każdym przypadku, gdy na skutek urazu doszło do zaburzeń neurologicznych: niedowładu, zaburzeń czucia, zaburzeń zwieraczy itd.
Na podstawie badania lekarskiego i badań pomocniczych ustala się dalsze postępowanie. Należy mieć na uwadze, że pacjenci z urazem kręgosłupa doznanym w wysokoenergetycznym wypadku mogą mieć wielomiejscowe obrażenia towarzyszące i z powodu ryzyka gwałtownego pogorszenia stanu powinni być traktowani z najwyższą uwagą.
LITERATURA
[1] Khan SN, Erickson G, Sena MJ, Gupta MC (2011) Use of flexion and extension radiographs of the cervical spine to rule out acute instability in patients with negative computed tomography scans. J Orthop Trauma 25:51-56. doi: 10.1097/BOT.0b013e3181dc54bf
Ponadto pozwala na wykonanie rekonstrukcji obrazów w dowolnych przekrojach. Tomografia pozwala na rozpoznanie złamania w odcinku piersiowym i lędźwiowym praktycznie w 100%, natomiast w odcinku szyjnym pozostaje pewne (bardzo niewielkie) ryzyko nierozpoznania istotnych urazów więzadłowych.Badanie rezonansu magnetycznego nie nadaje się do dokładnej diagnostyki urazów kości, natomiast znakomicie obrazuje tkanki miękkie: więzadła, krążki międzykręgowe, wreszcie rdzeń kręgowy i korzenie. Badanie to jest bezwzględnie wskazane w każdym przypadku, gdy na skutek urazu doszło do zaburzeń neurologicznych: niedowładu, zaburzeń czucia, zaburzeń zwieraczy itd.
Na podstawie badania lekarskiego i badań pomocniczych ustala się dalsze postępowanie. Należy mieć na uwadze, że pacjenci z urazem kręgosłupa doznanym w wysokoenergetycznym wypadku mogą mieć wielomiejscowe obrażenia towarzyszące i z powodu ryzyka gwałtownego pogorszenia stanu powinni być traktowani z najwyższą uwagą.
LITERATURA
[1] Khan SN, Erickson G, Sena MJ, Gupta MC (2011) Use of flexion and extension radiographs of the cervical spine to rule out acute instability in patients with negative computed tomography scans. J Orthop Trauma 25:51-56. doi: 10.1097/BOT.0b013e3181dc54bf
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz