Dyskopatie odcinka lędźwiowego kręgosłupa - co zrobić gdy wypadnie dysk?

Termin dyskopatia oznacza wypadnięcie krążka międzykręgowego z jego naturalnego położenia (z pomiędzy kręgów). Najczęściej dochodzi do niego w wyniku zmian zwyrodnieniowych lub przepukliny jądra miażdżystego wchodzącego w skład tzw. „dysku”.

Nie bez znaczenia są również takie czynniki jak otyłość, skrzywienia kręgosłupa czy uwarunkowania genetyczne, które również wpływają na rozwój tego rodzaju schorzenia.

Dyskopatie lędźwiowe

Do najczęstszych dyskopatii należą głównie te, które obejmują dolny odcinek kręgosłupa. Dzieje się tak ze względu na to, iż lędźwie są najbardziej obciążonym odcinkiem kręgosłupa. Ulegają one działaniu wielu sił, które powodują szybsze zużywanie się struktur stawowych w tym obrębie. 

Najczęstsze objawy dyskopatii dolnego odcinka kręgosłupa

Do najbardziej charakterystycznych objawów dyskopatii odcinka lędźwiowego, należy przede wszystkim nagły, silny, ostry ból, który uniemożliwia wykonanie wyprostu kręgosłupa. Wraz z nim chory przyjmuje nienaturalną, aczkolwiek zmniejszającą dolegliwości bólowe pozycję. Dodatkowo mogą występować również niedowłady stóp oraz zaburzenia funkcji zwieraczy.

Wśród objawów miejscowych (charakteryzujących wypadnięcie krążka międzykręgowego z pomiędzy kręgów lędźwiowych 4 a 5) można wyróżnić m.in. zaburzenia lub brak czucia wzdłuż bocznej powierzchni podudzia aż do palucha oraz trudności utrzymania równowagi podczas stania na piętach. Wypadnięcie dysku z przestrzeni między kręgiem lędźwiowym piątym oraz krzyżowym pierwszym, objawia się natomiast zaburzeniem czucia wzdłuż tylnej części podudzia oraz niemożliwością wspięcia się na palce.   

Leczenie

W okresie ostrym chory powinien głównie leżeć w wygodnej dla siebie pozycji na twardym podłożu. Należy jednak pamiętać, że kończyny dolne muszą być zgięte w stawach kolanowych i biodrowych pod kątem 90o (odbarczy to stawy kręgosłupa). Zastosowanie mają również zabiegi termoterapii (tj. sollux, okłady parafinowe, czy krioterapia), które złagodzą ból. Niezastąpione są również ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia izometryczne brzucha oraz pośladków.

Leczenie fazy podostrej dyskopatii opiera się głównie na zastosowaniu wyciągu Perschla (rodzaj wyciągu, w którym stosuje się zmienne obciążenie). Jego zadaniem jest rozsunięcie od siebie powierzchni stawowych, co wpływa na powiększenie otworów międzykręgowych. W dalszym ciągu stosuje się ćwiczenia brzucha, pośladków (w pozycjach bezpiecznych), jednakże są one wzbogacone o naukę przyjmowania prawidłowej postawy ciała.

Ćwiczenia w wodzie, stosowanie specjalistycznego gorsetu oraz ćwiczenia w klęku podpartym, są natomiast charakterystyczne dla okresu przewlekłego. Towarzyszy im dodatkowo pobyt w ośrodku rehabilitacyjnym oraz stosowanie zabiegów terapii manualnej.

Na co uważać

Chorujący na dyskopatię nie może przede wszystkim podnosić dużych ciężarów, unosić wyprostowanych kończyn dolnych oraz długo jeździć samochodem. Powinien natomiast zadbać o swoją kondycję oraz koniecznie zmniejszyć masę swojego ciała w przypadku otyłości.