Wyróżnia się około 90 postaci jałowej martwicy kości. Do najbardziej popularnych należą:
- Blounta choroba - martwica kłykcia przyśrodkowego piszczeli,
- Calvé choroba - martwica trzonu kręgu,
- Haglunda choroba - martwica guza piętowego,
- Kienböcka choroba - martwica kości księżycowatej,
- Köhlera choroba - martwica kości łódkowatej,
- Osgood-Schlattera choroba - martwica guzowatości piszczeli,
- Scheuermana choroba - martwica nasad trzonów kręgów.
- zwężeniem światła naczynia – powstaje wskutek odkładania komórek tłuszczowych w ścianach naczyń lub w wyniku zbierania się zdeformowanych krwinek w naczyniu w przypadku anemii sierpowatej
- uraz, zwichnięcie lub złamanie kości może doprowadzić do uszkodzenia znajdujących się obok naczyń krwionośnych
Zwiększone zachorowanie występuje także u osób:
- długotrwale stosujących terapię glikokortykosteroidową
- u urazami stawu biodrowego
- z chorobą alkoholową
- z chorobą głębinową
- z zaburzeniami gospodarki lipidowej.
Rozpoznanie i leczenie
Objawy choroby niekiedy mogą być dość skąpe i niejednoznaczne. W celu potwierdzenia diagnozy przeprowadza się badanie radiologiczne. Nieleczona martwica może doprowadzić do destrukcji stawu biodrowego, gdyż właśnie ta część ciała jest najczęściej atakowana przez chorobę.
Leczenie zazwyczaj jest długotrwałe i polega na ochronie obumarłej kości przez nadmiernymi obciążeniami mechanicznymi. Stwarza to warunki do odbudowy martwej kości z jak najmniejszymi odchyleniami od naturalnego stanu.
http://www.ukladu-kostnego.choroby.biz/Jałowa+martwica+kości
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz