Sirdalud - Tizanidinum - zastosowanie i działanie

Opis rozszerzony leku

Wskazania:

Bolesne skurcze mięśni związane ze schorzeniami kręgosłupa (zespoły szyjne lub lędźwiowe) lub w następstwie zabiegu chirurgicznego (np. przepukliny jądra miażdżystego lub zapalenia stawu biodrowego). Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych (np. stwardnienie rozsiane, przewlekłe choroby rdzenia kręgowego, choroby zwyrodnieniowe rdzenia kręgowego, udar mózgu).

Dawkowanie:

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Uwaga! Nie zaleca się podawania leku dzieciom. Brak wystarczających danych odnośnie bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku w tej grupie pacjentów. Uwaga! W czasie leczenia nie wolno spożywać alkoholu. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Możliwe skutki uboczne:

Często: senność, uczucie zmęczenia, zawroty głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, suchość błony śluzowej jamy ustnej. W przypadku stosowania większych dawek, stosowanych w leczeniu zwiększonego napięcia mięśni mogą ponadto wystąpić niedociśnienie i zwolnienie akcji serca. Rzadko osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia mowy, omamy, zaburzenia funkcji wątroby. W przypadku wystąpienia innych, niewymienionych działań niepożądanych należy o nich poinformować lekarza. Występowanie po zastosowaniu leku takich działań niepożądanych jak np. uczucie senności, zawroty głowy, stwarza niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów oraz obsługą maszyn.

Poinformuj lekarza:

Gdy masz nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu, chorujesz na nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, schorzenia wątroby i/lub nerek. Gdy przyjmujesz leki przeciwdepresyjne (a zwłaszcza fluwoksaminę), cyprofloksacynę, leki przeciwarytmiczne, cymetydynę, fluorochinolony, rofekoksyb, doustne leki antykoncepcyjne i tiklopidynę, leki obniżające ciśnienie krwi, leki moczopędne, uspokajające. Ponadto należy poinfromować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez recepty. Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub karmisz piersią. Stosowanie leku w ciąży ograniczone jest do przypadków, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają ewentualne ryzyko dla płodu. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

http://www.doz.pl/leki/p2067-Sirdalud

ASPIRYNA czyli dobroczynny kwas acetylosalicylowy

Większość z nas sięga po kwas acetylosalicylowy, potocznie nazywany aspiryną lub polopiryną, w przypadku przeziębienia czy bólu głowy. Ale ten specyfik może cię uratować także przed atakiem serca oraz udarem mózgu. Jak działa aspiryna, kiedy i w jakich dawkach ją przyjmować? Kto nie powinien leczyć się aspiryną?

Aspiryna (polopiryna) ma długą historię. Zaczęło się od wierzby. Już Hipokrates zauważył, że sok z jej liści ma działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Dziś wiemy, że kwas acetylosalicylowy (ASA) ma też dobroczynny wpływ na układ krwionośny. Jak to możliwe? Aby poznać odpowiedź – najpierw trochę o naszej krwi.

Aspiryna a krzepliwość

Płytki krwi mają zdolność do skupiania się w miejscu uszkodzenia naczynia krwionośnego, np. skaleczenia. Wywołuje to miejscowy skurcz naczynia i krwawienie się zmniejsza. Płytki tworzą skrzep, który jak korek zatyka ranę. Ale mogą one się zlepiać również wewnątrz tętnic i żył, a taka sytuacja to poważne zagrożenie dla zdrowia i życia. Jeżeli wnętrze tętnicy pokryte jest dojrzałą blaszką miażdżycową, w każdej chwili może ona pęknąć. Wówczas miejsce, w którym to się stało, organizm potraktuje jak ranę na skórze. Zacznie wytwarzać substancję (tromboksan), która przyśpieszy sklejanie się płytek krwi ze sobą oraz ich przyleganie do ściany naczynia. Gdy taki zakrzep (zakrzep przyścienny) będzie duży, zmniejszy światło naczynia i utrudni przepływ krwi. W przypadku zablokowania tętnicy wieńcowej, w ciągu kilku godzin dojdzie do martwicy komórek mięśnia sercowego, czyli zawału. Właśnie tę sytuację może zmienić kwas acetylosalicylowy.

Aspiryna w profilaktyce chorób krążenia

Przeciwzakrzepowe właściwości kwasu acetylosalicylowego odkryto dopiero w ostatnim 20-leciu. Okazało się, że wynikają one ze zdolności ASA do hamowania aktywności enzymu o nazwie cyklooksygenaza, dzięki której wytwarzany jest tromboksan odpowiadający za zlepianie się płytek. Inną zaletą kwasu jest to, że reguluje on intensywność wytwarzania prostacykliny – substancji przeciwstawnej tromboksanowi, czyli zapobiegającej przyklejaniu się płytek krwi do ścian naczyń.
ASA ma też inną ważną cechę – działa przeciwmiażdżycowo. Zlepione ze sobą płytki utrudniają przepływ krwi, co prowadzi do niedotlenienia wszystkich narządów, a zwłaszcza serca. Jeśli jednak regularnie przyjmuje się preparaty zawierające kwas acetylosalicylowy, proces ten przebiega wolniej. Dlatego ASA jest stosowany w profilaktyce chorób układu krążenia.

Komu pomaga aspiryna?

Zalecane obecnie bardzo małe dawki ASA minimalizują jego działania niepożądane. Regularne przyjmowanie leku zalecane jest osobom z zaawansowaną miażdżycą i chorobą wieńcową. Lek podawany jest też zawałowcom, bo redukuje ryzyko wystąpienia kolejnego ataku, zwłaszcza w ciągu pierwszych 30 dni po zawale. Mikrodawki leku (nie mniej niż 75 mg i nie więcej niż 100–160 mg na dobę) są leczeniem z wyboru.
W profilaktyce zakrzepicy pożądany efekt osiąga się dopiero po kilku dniach przyjmowania leku. Dlatego też przez pierwsze dni kuracji zażywa się nawet 320 mg leku na dobę. Później dawkę się zmniejsza.
Przyjmowanie ASA pomaga też osobom z chromaniem przestankowym, czyli zarostową miażdżycą tętnic obwodowych.
Zaleconej przez lekarza dawki nie wolno zmieniać na własną rękę, ponieważ nadmiar ASA może powodować niebezpieczne dla zdrowia skutki.

Aspiryna: kto nie może jej przyjmować?

Preparatów zawierających kwas acetylosalicylowy nie mogą przyjmować:

• osoby cierpiące na chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy, ponieważ ASA zmniejsza wydzielanie przez ściany żołądka ochronnego śluzu;
• kobiety w pierwszym trymestrze ciąży, bo może dojść do uszkodzenia płodu, np. rozszczepu podniebienia;
• kobiety karmiące piersią, gdyż kwas przenika do mleka i może zaszkodzić dziecku;
• dzieci do 12. roku życia – kwas może spowodować u nich wystąpienie niebezpiecznego zespołu Reye’a;
• astmatycy, bo ASA może wywołać napad duszności;
• osoby ze skazami krwotocznymi i przyjmujące leki przeciwkrzepliwe, ponieważ aspiryna rozrzedza krew;
• chorzy na cukrzycę – kwas nasila działanie leków przeciwcukrzycowych i może dojść do znacznego obniżenia poziomu glukozy we krwi i zasłabnięcia;
• pacjenci czekający na operację na 7–10 dni przed zabiegiem, aby nie zaburzyć procesu krzepnięcia.

Aspiryna: objawy przedawkowania

Jak każdy lek, także kwas acetylosalicylowy można przedawkować. Początkowo objawia się to zawrotami głowy, szumami w uszach, nudnościami, wymiotami, zaburzeniami słuchu i wzroku. Później rozwija się kwasica metaboliczna. Może też dojść do drgawek, śpiączki, zapaści czy niewydolności nerek. Duża dawka ASA może być nawet śmiertelna.

Ważne

Sprawdzaj składniki leków
W wielu lekach przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych, po które sięgamy przy przeziębieniu, znajduje się kwas acetylosalicylowy. Dlatego przed zażyciem każdego leku należy sprawdzić jego skład. Jeżeli systematycznie przyjmujesz preparat zawierający kwas acetylosalicylowy, np. z powodów kardiologicznych, dodatkowa dawka leku może być przyczyną poważnych komplikacji zdrowotnych.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/aspiryna-czyli-dobroczynny-kwas-acetylosalicylowy_38770.html

fizjoterapia, rehabilitacja-McKenzie , rehabilitacja kręgosłupa

Metoda McKenziego wyróżnia się na tle innych metod leczenia bólu kręgosłupa. Metoda McKenziego skupia się bowiem na eliminacji przyczyny bólu, a nie tylko na tymczasowym uśmierzeniu dolegliwości bólowych. Dzięki temu terapia przynosi trwałe efekty, co oznacza, że ból kręgosłupa rzadko kiedy powraca. Sprawdź, na czym polega Metoda McKenziego i czy jest skuteczna.

Metoda McKenziego to metoda leczenia m.in. zespołów bólowych kręgosłupa, która wyróżnia się na tle innych form leczenia tego typu dolegliwości. Większość z nich skupia się bowiem tylko na skutkach schorzeń kręgosłupa, czyli na uśmierzeniu dolegliwości bólowych, bez poznania mechanizmów ich rozwoju. Efekty tego typu metod leczenia nie są trwałe, gdyż dolegliwości bólowe prędzej czy później powracają. Tymczasem metoda McKenziego nie ogranicza się tylko do zlikwidowania bólu kręgosłupa. Jej celem jest znalezienie także przyczyny bólu, jej zlikwidowanie i przeciwdziałanie nawrotom dolegliwości.

Metoda McKenziego - na czym polega?

1. Diagnoza

W pierwszej kolejności przeprowadza się szczegółowy wywiad z pacjentem, w oparciu o opracowany przez McKenziego specjalny protokół diagnostyczny, odrębny dla każdego odcinka kręgosłupa oraz dla kończyn. Następnie przeprowadza się testy ruchowe. Wprawia się w ruch każdy odcinek kręgosłupa, by pacjent mógł określić, z którego dokładnie miejsca pochodzi ból. Dokładny obraz choroby pozwala przypisać pacjenta do jednego z trzech zespołów zaburzeń kręgosłupa:

• zespół strukturalny dotyczy zmian w obrębie tzw. dysku. Jak wynika z badań przeprowadzonych w Instytucie Mckenziego, w 90 proc. przypadków sprawcą kłopotów z kręgosłupem jest właśnie krążek międzykręgowy. Jeśli jego struktury zostaną uszkodzone, dochodzi do ich przemieszczania się z każdym ruchem bądź zmianą pozycji ciała. Tego typu zaburzenie cechuje się różnorodnymi objawami (m.in. promieniujące bóle od kręgosłupa wzdłuż kończyn, zaburzenia czucia, drętwienie i mrowienie);

• zespół dysfunkcyjny dotyczy mechanicznych uszkodzeń w obrębie tkanek kręgosłupa, które mogą być spowodowane m.in. raptownym zgięciem tułowia lub podniesieniem ciężkiego przedmiotu w pochylonej pozycji. Tego typu zaburzenia powodują ból niestały, miejscowy w obrębie uszkodzonych tkanek;
• zespół posturalny dotyczy utraty elastyczności i prawidłowej ruchomości kręgosłupa, do czego przyczynia się przyjmowanie nieprawidłowych pozycji ciała. Dotyczy to szczególnie osób, które nie są aktywne fizycznie, pracują przez wiele godzin w pozycji siedzącej i czują nieokreślone bóle pleców (zwykle niestały, w końcowym zakresie ruchu przeciążającego), najczęściej w odcinku piersiowym kręgosłupa;

2. Dobór odpowiedniej techniki leczniczej
Kolejnym etapem jest dobór odpowiedniej techniki leczniczej i nauka pacjenta prawidłowego jej wykonywania. W przypadku przesunięcia się dysku, badanie metodą McKenziego pozwala ustalić kierunek przemieszczenia uszkodzonych tkanek. Dzięki temu terapeuta może ustalić, jakim ruchem należy wprowadzić na swoje miejsce przemieszczone, uszkodzone tkanki krążka. Tych ruchów uczy także pacjenta, dzięki temu będzie on mógł samodzielnie radzić sobie z bólem w domu, bez niczyjej pomocy. Ponadto terapeuta ustala także kierunek ruchu zaostrzający ból, dzięki czemu może zalecić choremu, by unikał jego wykonywania.
U pacjentów z mechanicznymi uszkodzeniami w obrębie tkanek kręgosłupa wykonuje się ruchy przeciwne względem tych, które wywołał uszkodzenie, zgodnie z zasadą odwracania mechanizmu urazu.
U osób z zespołem posturalnym wykonywane są ćwiczenia, które stopniowo usuną istniejące ograniczenia ruchomości i ułatwią kształtowanie się prawidłowej postawy oraz jej utrzymanie.
Ponadto terapeuta uczy chorego innego niż dotąd wykonywania codziennych czynności. Na przykład pokazuje, jak nakładać skarpetki czy buty, gdy pochylanie się wywołuje gwałtowny ból, w jaki sposób siedzieć, gdy dłuższe pozostawanie w tej pozycji także nasila objawy, w jaki sposób wstać z łóżka, by nie powodować bólu kręgosłupa itp. Dzięki temu pacjent może dbać o to, by w przyszłości unikać przeciążeń.
3. Działania profilaktyczne
Konieczne są także działania profilaktyczne, które mają uchronić przed ponownym rozwojem bólu. Dlatego po zakończeniu leczenia dalej należy systematycznie wykonywać opanowane wcześniej ćwiczenia, ale znacznie rzadziej (na przykład tylko rano i wieczorem).

Metoda McKenziego - kim jest jej autor?

Metoda została opracowana w latach 60. XX w. przez nowozelandzkiego fizjoterapeutę Robina McKenziego. McKenzi przez lata eksperymentował z tysiącami pacjentów cierpiących na różnego rodzaju bóle kręgosłupa. Doszedł do wniosku, że pacjenci z pewnymi określonymi objawami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów. Ta teza stała się punktem wyjścia do opracowanej przez niego metody.
Źródło: Instytut McKenziego Polska


http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/kregoslup/metoda-mckenziego-na-bol-kregoslupa-na-czym-polega-metoda-mckenziego_34747.html

Operacyjne leczenie dyskopatii: IDET, MED, PLDD

Dyskopatia dotyka coraz więcej osób.  Silny ból uniemożliwia im normalne życie. Czasem jedynym sposobem na poprawę jego komfortu jest operacja. Nowoczesne zabiegi są bezpieczne, nie pozostawiają blizn i szybko stawiają na nogi. Sprawdź, na czym polega operacyjne leczenie dyskopatii: dyscektomia mikroendoskopowa, przezskórna laserowa dekompresja dysku, termonukleoplastyka.

Dyskopatia kręgosłupa zwykle leczona jest przede wszystkim rehabilitacją i farmakologicznie. Jeśli jednak mimo leczenia zachowawczego uporczywy ból utrudniający pracę i normalne funkcjonowanie w domu utrzymuje się lub nawraca, lekarz może rozważyć operację. Te najnowocześniejsze są mniej inwazyjne niż klasyczna operacja, skracają pobyt w szpitalu i umożliwiają szybki powrót do codziennych zajęć. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że żaden zabieg nie rozwiązuje problemu w 100 proc., jedynie likwiduje lub znacznie zmniejsza ból. Potem należy kontynuować rehabilitację, dbać o kręgosłup, unikając tego, co mu szkodzi. Wybór metody operacji zależy od zaawansowania choroby.

Mikroendoskopowa dyscektomia (MED)

Jest mało inwazyjną techniką chirurgiczną stosowaną w przypadku znacznego przemieszczenia lub wypadnięcia jądra miażdżystego do kanału kręgowego i uciskania znajdujących się tam struktur nerwowych.
Operację wykonuje się w znieczuleniu ogólnym pod kontrolą RTG. Lekarz robi nacięcie skóry (ok. 2 cm), przez które wprowadzany jest endoskop(urządzenie z wbudowaną kamerą, która poprzez światłowód przekazuje 20-krotnie powiększony obraz pola operacyjnego na monitor). Następnie, obserwując na monitorze wnętrze kanału, specjalnymi narzędziami usuwa fragment dysku, który uciska nerwy. Po operacji zakłada szew i opatrunek. Zabieg trwa około godziny.
CO PO ZABIEGU? Podaje się antybiotyk i środek przeciwbólowy. Po 3–5 godzinach chory może wstać, w drugiej dobie można opuścić szpital. Po 7 dniach zdejmuje się szwy. Niepotrzebna jest specjalna rehabilitacja, rekonwalescencja w domu trwa 3–4 tygodnie, potem można wrócić do codziennych zajęć. Powikłania zdarzają się niezwykle rzadko (np. infekcja w przestrzeni międzykręgowej).
Zabieg jest refundowany. W prywatnym szpitalu kosztuje 8–10 tys. zł.

Przezskórna laserowa dekompresja dysku (PLDD)

Pozwala na usunięcie fragmentu jądra miażdżystego i zmniejszenie ucisku na chory korzeń nerwowy za pomocą energii lasera medycznego. Wskazaniem do operacji jest ból w okolicy lędźwiowej utrzymujący się ponad 6 miesięcy mimo leczenia. Do zabiegu kwalifikują się pacjenci z tzw. przepukliną zamkniętą, z niewielkimi zmianami zwyrodnieniowymi, bez znacznego zwężenia światła kanału kręgowego. Dysk musi być sprężysty i niezbyt spłaszczony. To dobra metoda dla osób we wczesnym stadium choroby oraz dla starszych, gdyż nie niesie ze sobą ryzyka powikłań natury ogólnej. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, ale dla komfortu psychicznego podaje się też dożylnie środki uspokajające. Pod kontrolą RTG lub tomografii komputerowej do chorego krążka międzykręgowego wprowadza się specjalną igłę, a następnie umieszcza się w niej światłowód, którego koniec jest podłączony do lasera. Za pomocą dużej energii wytworzonej przez to urządzenie dochodzi do usunięcia fragmentu jądra miażdżystego i stopniowego odparowania wody. W efekcie tych procesów znacznie obniża się ciśnienie wewnątrz dysku i przez to zmniejsza się lub ustępuje ucisk na korzenie nerwowe. Zabieg trwa 10–30 minut.
Co po zabiegu? Już kilka godzin po operacji chory może wyjść do domu. Przez pierwsze dni wielu pacjentów czuje dyskomfort w miejscu ukłucia. Ulgę przyniesie przyłożenie lodu, można też wziąć niesteroidowy lek przeciwbólowy. Po kilku dniach większość wraca do pracy siedzącej, ale przez 2 tygodnie trzeba unikać długiego siedzenia, często wstając od biurka. Dysk goi się 4–6 tygodni.
Komplikacje zdarzają się sporadycznie (np. przejściowe zaburzenie czucia w nodze, ręce w zależności od operowanego odcinka, rzadziej infekcja dysku). U 90 proc. pacjentów dolegliwości bólowe ustępują, u niektórych dochodzi do nawrotu choroby.
Zabieg w prywatnej klinice to wydatek ok. 4 tys. zł.

Termonukleoplastyka (IDET)

To metoda przezskórnego operowania dyskopatii lędźwiowej umożliwiająca rozbicie tkanki dysku i zmniejszenie ucisku na chory korzeń nerwowy za pomocą wysokiej temperatury. Wskazaniem do operacji jest stały ból w okolicy lędźwiowej lub promieniujący do nogi, nasilający się przy skłonie tułowia bądź w czasie siedzenia, który utrzymuje się ponad 6 miesięcy mimo leczenia. IDET proponuje się osobom młodym z niezaawansowaną dyskopatią lędźwiową, u których nie doszło do przerwania pierścienia włóknistego, znacznej deformacji krążka, obniżenia przestrzeni między kręgami, zwężenia kanału kręgowego, a także deficytu neurologicznego (zaburzenie czucia, niedowłady nóg). Pod kontrolą RTG do przestrzeni międzykręgowej wprowadza się cewnik (umieszcza się go w krążku międzykręgowym po wewnętrznej stronie pierścienia włóknistego) z cienkim drucikiem podłączonym do prądu. Pod wpływem temperatury ok. 50ºC dochodzi do zmian w strukturze i obkurczenia się włókien kolagenowych pierścienia włóknistego i zmniejszenia objętości dysku. Zabieg robi się w znieczuleniu miejscowym, trwa ok. 20 minut.
Co po zabiegu? Dobę po zabiegu można opuścić szpital. Przez pierwsze dni wielu pacjentów odczuwa ból w miejscu ukłucia. Można go uśmierzyć, przykładając lód i przyjmując niesteroidowe leki przeciwbólowe. Poprawę obserwuje się po 2 tygodniach. Przez 6 tygodni należy nosić gorset lub pas ortopedyczny oraz ćwiczeniami wzmacniać mięśnie brzucha. Rzadkim powikłaniem jest uszkodzenie korzeni nerwowych w odcinku lędźwiowym, powodujące niedowłady mięśni. Operacja nie gwarantuje trwałego ustąpienia dolegliwości. W przypadku nawrotu bólu niektórzy chorzy są kwalifikowani do usunięcia krążka drogą klasycznej operacji.
Zabieg jest refundowany, w prywatnej klinice kosztuje ok. 4 tys. zł.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/kregoslup/nowoczesne-operacje-kregoslupa_39727.html

Voltaren Express Forte kapsułki miękkie

Opis produktu

Kapsułki miękkie Voltaren Express to formuła leku z substancją czynną (diklofenak) rozpuszczoną w przejrzystym płynie znajdującym się wewnątrz miękkiej żelowej kapsułki. Diklofenak jest szybko uwalniany z kapsułki i wchłania się szybciej niż tabletki, docierając do miejsca bólu i zapalenia – tak, by mógł rozpocząć swoje działanie jak najszybciej.

Skład:

Substancja czynną leku jest diklofenak potasowy. Jedna kapsułka zawiera: 25 mg soli potasowej diklofenaku. Pozostale składniki to: Makrogol 600, Glicerol 85%. woda oczyszczona.

Działanie:

Voltaren Express Forte zawiera jako substancję czynną diklofenak potasu, który należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie, zmniejsza gorączkę.

Wskazania:

Voltaren Express Forte stosowany jest w: bólach mięśni, bólach reumatycznych, ostrym bólu okolicy lędźwiowo-krzyżowej, (ból pleców), bólu głowy, bólu zębów, bolesnym miesiączkowaniu, w leczeniu objawów grypy i przeziębienia (bóle uogólnione, gorączka), w bólu gardła.

Dawkowanie:

Dorośli i dzieci powyżej 14. roku życia: jedna kapsułka co 4-6 godzin (maksymalnie 75 mg na dzień) przez okres do 5 dniu w przypadku uśmierzania bólu i przez 3 dni w celu zmniejszenia gorączki. Kapsułkę należy połknąć w całości, popijając wodą.

Przeciwwskazania:

Nie stosować leku Voltaren Express Forte jeśli u pacjenta: stwierdzono alergię (nadwrażliwość) na diklofenak lub na którykolwiek ze składników leku, jeśli kiedykolwiek występowały reakcje uczuleniowe po lekach stosowanych w leczeniu bólu, zapalenia lub gorączki, takich jak diklofenak, ibuprofen lub kwas acetylosalicylowy. Reakcje mogą obejmować: napady astmy, świszczący oddech, wysypka skórna, obrzęk twarzy, wodnisty wyciek z nosa. Nie stosować jeśli występuje lub występowała choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, jeśli występuje krew w stolcu lub czarne zabarwienie stolca (objawy wskazujące na krwawienia w przewodzie pokarmowym); jeśli występuje ciężka niewydolność nerek lub wątroby, ciężka niewydolność serca;nie stosować u kobiet w trzecim trymestrze ciąży. Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o występowaniu wymienionych chorób, ponieważ w takich przypadkach nie należy stosować leku Voltaren Express Forte. Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które są wydawane bez recepty. Szczególnie istotne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu następujących leków: Litu lub grupy leków przeciwdepresyjnych, Digoksyny, Inhibitorów ACE konwertazy angiotensyny lub leków beta-adrenolitycznych, Metotreksatu, leków stosowanych w leczeniu cukrzycy, leków moczopędnych, leków zapobiegających krzepnięciu krwi, innych leków o działaniu przeciwzapalnym lub przeciwbólowym takich jak kwas acetylosalicylowy lub ibuprofen, kortykosteroidów, cyklosporyny, niektórych leków stosowanych w leczeniu zakażeń.

Ciąża/karmienie:

Przed zastosowaniem leku Voltaren Express Forte należy poradzić się lekarza lub farmaceuty. W przypadku ciąży lub przypuszczenia o zajściu w ciążę, należy poinformować lekarza i nie stosować leku Voltaren Express Forte. Szczególnie istotne jest, aby nie stosować leku Voltaren Express Forte podczas ostatnich trzech miesięcy ze względu na możliwość uszkodzenia płodu lub utrudnienia porodu. Tak jak inne leki przeciwzapalne, stosowanie diklofenaku, substancji czynnej leku Voltaren Express Forte, może utrudniać zajście w ciążę. Jest to odwracalne jeżeli przestanie się zażywać lek, jednakże jeżeli pacjentka planuje zajście w ciążę lub ma problemy z zajściem w ciążę, powinna o tym poinformować lekarza. Nie należy stosować leku Voltaren Express Forte u kobiet w okresie karmienia piersią, gdyż lek może wywierać szkodliwe działanie u niemowlęcia. W czasie ciąży i karmienia piersią przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Prowadzenie pojazdów:

Zazwyczaj Voltaren Expres Forte nie wywiera wpływu na zdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, po zastosowaniu leku Voltaren Express Forte u niektórych osób mogą wystąpić zaburzenia widzenia, lub zawroty głowy. W przypadku wystąpienia takich działań niepożądanych nie należy kierować pojazdami lub obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Działania niepożądane:

Jak każdy lek, lek Voltaren Express Forte może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Czasami rzadko lub bardzo rzadko występujące działania niepożądane mogą być poważne. W przypadku zaobserwowania któregokolwiek z poniższych działań niepożądanych należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem: ostre bóle żołądka, krew w stolcu, smoliste stolce, krwawe wymioty, reakcje alergiczne obejmujące obrzęk twarzy, ust, języka lub gardła, często z towarzyszącą wysypką skórną, zapaść, świszczący oddech i uczucie ciężkości w klatce piersiowej (objawy wskazujące na występowanie astmy), ból w klatce piersiowej (objaw zawału serca), omdlenie, wysokie ciśnienie tętnicze krwi, nagły i ostry ból głowy, sztywność karku, trudności w mówieniu, drgawki, zaczerwienienie skóry z pęcherzami, złuszczanie skóry, fioletowe zmiany na skórze, pęcherze na błonie śluzowej w jamie ustnej lub w obrębie oczu, obrzęk rąk, dłoni, nóg i stóp,  jakiekolwiek zmiany w wyglądzie lub ilości moczu, zażółcenie skóry lub oczu (objawy niewydolności nerek i (lub) wątroby), krwawienia, siniaki, wysoka gorączka lub przedłużający się ból gardła.


https://lekosfera.pl/product/voltaren-express-forte-kapsulki-miekkie-20-szt-3744

Ketonal, kapsułki-opis, informacje

Opis rozszerzony leku

Wskazania:

Leczenie objawowe zapalnych i zwyrodnieniowych schorzeń reumatycznych (reumatoidalne zapalenie stawów, osteoartrozy). Łagodzenie niektórych zespołów bólowych (bóle o umiarkowanym nasileniu, bolesne miesiączkowanie).

Dawkowanie:

Doustnie, podczas posiłków. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.   Nie należy stosować u dzieci.    W trakcie leczenia nie wolno spożywać alkoholu.   Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.   Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem.   Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta.   Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia.   Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.  

Możliwe skutki uboczne:

Najczęściej występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (niestrawność, nudności, wzdęcia, bóle brzucha, biegunka lub zaparcia), ból głowy. Mogą wystąpić skórne reakcje alergiczne. Rzadziej mogą wystąpić: wymioty, brak łaknienia, zapalenie jamy ustnej, zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia psychiczne. Podobnie jak dla całej grupy NLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych) może wystąpić ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego, wrzodu żołądka.   Preparat może wpływać na sprawność psychofizyczną (zawroty głowy, senność) - w trakcie jego przyjmowania nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.   W przypadku wystąpienia innych, niewymienionych objawów niepożądanych, należy również poinformować o nich lekarza.

Poinformuj lekarza:

Gdy masz nadwrażliwość na ketoprofen lub inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), czynną chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy, schorzenia wątroby i/lub nerek. Opisz szczegółowo swoje dolegliwości.   Gdy przyjmujesz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki przeciwzakrzepowe, preparaty litu, metotreksat, leki moczopędne. Należy poinformować lekarza o pozostałych, przyjmowanych preparatach, nawet o tych dostępnych bez recepty.   Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. 

Preparaty dostępne w sprzedaży:

Ketonal, 50 mg, kapsułki twarde, 30 szt

• reumatoidalne zapalenie stawów
• lek przeciwzapalny
• lek przeciwbólowy
• NLPZ
• niesteroidowy lek przeciwzapalny

http://www.doz.pl/leki/p3283-Ketonal_kapsulki