wtorek, 31 marca 2015

Operacja przepukliny kręgosłupa. Mikrodiscektomia: za i przeciw

Przepuklina kręgosłupa czyli wypadnięcie dysku to bardzo bolesna dolegliwość, która wymaga leczenia. Zwykle, z dobrym zresztą skutkiem, stosuje się leczenie zachowawcze, ale czasem konieczna jest operacja przepukliny kręgosłupa (mikrodiscektomia). Operacja przepukliny kręgosłupa obrosła wieloma mitami i w wielu pacjentach budzi przerażenie. Czy słusznie?
Operacja przepukliny kręgosłupa (mikrodiscektomia) bywa konieczna. Jednak zanim zapadnie decyzja o operacji, zwykle stosuje się leczenie zachowawcze. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi spodziewanych efektów, należy rozważyć operację. Nie można bowiem dopuścić do degeneracji nerwu, która uniemożliwi pełny powrót do zdrowia.

Operacja przepukliny kręgosłupa: wskazania

Operacja przepukliny kręgosłupa jest konieczna, gdy:
  • przepuklina powoduje zespół ogona końskiego (niedowład i zaburzenia zwieraczy)
  • występuje niedowład (opadanie) stopy
  • występuje niedowład mięśnia czworogłowego
Argumentem za koniecznością wykonania operacji jest również ból utrudniający choremu normalne życie oraz rwa kulszowa z zaburzeniami czucia, bez zaburzeń ruchowych.

Przepuklina kręgosłupa: jak przebiega operacja (mikrodiscektomia)

Mikrodiscektomia to "złoty standard" w leczeniu przepukliny kręgosłupowej. operacja ta polega na usunięciu przez niewielkie nacięcie skóry (do 3 cm) fragmentu jądra miażdżystego (dysku), z zastosowaniem techniki mikrochirurgicznej - mikroskopu operacyjnego i mikronarzędzi.
Pacjent już na drugi dzień może chodzić, pobyt w szpitalu po operacji trwa do 3 dni.

Operacja przepukliny kręgosłupa: ryzyko powikłań

Operacja przepukliny kręgosłupa zaliczana jest do zabiegów o dużym bezpieczeństwie. U około 96 procent chorych kończy się pełnym sukcesem, przynosząc im ulgę w chorobie. Jednak, jak każdy zabieg chirurgiczny niesie ze sobą ryzyko powikłań.
Bezpośrednio po operacji mogą wystąpić:
  • ból - podaje się środki przeciwbólowe
  • niestabilność kręgosłupa - pomagają ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy
  • chwilowe problemy z oddawaniem moczu (pierwsza doba po operacji)
Poważne powikłania po operacji przepukliny kręgosłupa to:
  • hipotonia
  • zator płuc
  • zła tolerancja znieczulenia ogólnego
  • krwiak pooperacyjny - może doprowadzić do paraliżu
  • infekcje opon mózgowo-rdzeniowych, układu moczowego
  • zapalenie krążka międzykręgowego i trzonów


http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/kregoslup/operacja-przepukliny-kregoslupa-mikrodiscektomia-za-przeciw_37314.html

piątek, 13 marca 2015

Co to jest kręgozmyk zwyrodnieniowy?

Stawy kręgosłupa, analogicznie do pozostałych stawów ludzkiego ciała, podlegają, odpowiednim do wieku, zmianom zwyrodnieniowym. Zmiany te powodują stopniową degenerację stawów, co prowadzić może do bólu, sztywności, jak również ich niestabilności.
W przedniej części kręgosłupa dochodzi do powolnej degeneracji krążków międzykręgowych (tzw. dysków), co powoduje zmniejszenie ich wytrzymałości i zdolności do stabilizowania sąsiadujących trzonów kręgowych. W tylnej części kręgu znajdują się dolne i górne wyrostki stawowe, tworząc, wraz z wyrostkami sąsiednich kręgów, stawy międzywyrostkowe. Stawy utrzymywane są w miejscu przez struktury tkanki łącznej, zwane torebkami stawowymi. Nieodłączną część procesu starzenia stanowi osłabienie struktury torebek stawowych . To z kolei prowadzi do ich rozciągnięcia. Opisane zmiany w obrębie krążków międzykręgowych oraz stawów międzywyrostkowych są przyczyną przesuwania sasiadujących kręgów względem siebie. Ześlizg taki określany jest jako kręgozmyk zwyrodnieniowy. W wyniku zachodzących zmian dochodzi do niestabilności segmentu kręgosłupa . Organizm odpowiada przerostem wyrostków stawowych. Przerośnięte struktury kostne mogą prowadzić do ucisku okolicznych tkanek miękkich, m.in. korzeni nerwowych oraz zwężenia światła kanału kręgowego z uciskiem worka oponowego. Stan taki, zwany stenozą (ciasnotą) kanału kręgowego, często współistnieje z kręgozmykiem zwyrodnieniowym i jest odpowiedzialny za szereg objawów opisywanej choroby.

Nierzadko pacjent dowiaduje się o tym, że cierpi na kręgozmyk zwyrodnieniowy, po wykonaniu zdjęć RTG zleconych przez lekarza. Zdarza się, że ześlizg nie powoduje bólu pleców. Niestety, istnieje grupa pacjentów, którzy odczuwają ból, będący przyczyną znacznego pogorszenia jakości życia.
Objawy

Kręgozmyk zwyrodnieniowy ze współistniejącym ciasnotą kanału kręgowego zazwyczaj powoduje ból pleców, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych oraz ból promieniujący do pośladków lub nóg. Dużo rzadziej dochodzi do osłabienia siły mięśniowej i zaburzeń czucia w obrębie kończyn dolnych. Pacjent z kręgozmykiem zwyrodnieniowym zgłasza ból zależny od zmiany pozycji. Niektórzy zgłaszają nasilenie bólu podczas wysiłku fizycznego, a przy współistnieniu stenozy kanału kręgowego typowym objawem jest tzw. chromanie neurologiczne, tzn. pojawienie się silnego bólu kończyn po przejściu krótkiego dystansu, uniemożliwiającego dalsze poruszanie się.

Leczenie zachowawcze

Proponowany sposób leczenia zależy od objawów pacjenta. Ostre epizody dolegliwości mogą wymagać krótkiego, 1-2-dniowego odpoczynku w łóżku. W celu zmniejszenia dolegliwości podawane są leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. W wybranych przypadkach rozważyć należy zastosowanie gorsetu lub sznurówki (rodzaj specjalnie wzmocnionego pasa, obejmującego tułów na odpowiedniej wysokości ), pomocnych w stabilizacji kręgosłupa.

Wielu pacjentów może uzyskać poprawę stanu klinicznego po wdrożeniu odpowiedniej fizjoterapii, składającej się z indywidualnie dobranych zabiegów fizykoterapeutycznych, jak również ćwiczeń wzmacniających osłabione mięśnie.

W razie braku skuteczności powyższych metod rozważyć można wykonanie iniekcji epiduralnej (tzw. blokady dokręgosłupowej) z użyciem leku sterydowego, przyczyniającej się do zmniejszenia miejscowego stanu zapalnego i czasowego zmniejszenia dolegliwości.

Leczenie chirurgiczne

Bezwzględnym wskazaniem do wykonania zabiegu operacyjnego kręgozmyku zwyrodnieniowego jest obecność ubytków neurologicznych (np. znaczącego osłabienia siły mięśniowej kończyny). Typowo ucisk na struktury nerwowego przy ześlizgu jednego kręgu względem drugiego, jest niewielki. Niestety wraz z postępem ześlizgu, może dochodzić do pociągania korzeni nerwowych opuszczających kanał kręgowy, wywołując zwiększenie dolegliwości bólowych, drętwienie i osłabienie kończyn. W takiej sytuacji należy rozważyć zastosowanie leczenia operacyjnego.

Innym wskazaniem do leczenia chirurgicznego jest nieustępowanie dolegliwości bólowych, mimo zastosowania wszystkich dostępnych metod leczenia nieoperacyjnego.



 Leczenie chirurgiczne kręgozmyku zwyrodnieniowego ma na celu usztywnienie chorego segmentu, aby zapobiegać niestabilności będącej przyczyną dolegliwości. Przy współistniejącej stenozie kanału kręgowego niezbędna jest bezpośrednia lub pośrednia dekompresja (poszerzenie) kanału kręgowego.

Istnieje wiele sposobów usztywnienia kręgosłupa. Usztywnienie uzyskuje się poprzez zastosowanie przeszczepów kostnych, autogennych (własnych) lub allogenicznych (z banku kości).

Istnieją liczne doniesienia wskazujące, że uzyskanie zrostu kostnego jest pewniejsze i szybsze przy dodatkowej stabilizacji. Jej zastosowanie pozwala również uniknąć długiego unieruchomienia w niewygodnym gorsecie. Obecnie najpopularniejszym sposobem jest stabilizacja przy użyciu śrub przeznasadowych łączonych metalowymi prętami, często wraz z tzw. usztywnieniem międzytrzonowym specjalnymi implantami zastępującymi krążek międzykręgowy.
 

czwartek, 12 marca 2015

Jak uraz rdzenia kręgowego wpływa na resztę ciała ?

Osoby, które przetrwały uraz rdzenia kręgowego, z pewnością będą cierpieć z powodu powikłań, takich jak przewlekły ból, dysfunkcje pęcherza i jelit, jak również na kłopoty z oddychaniem i kłopoty z układem krążenia. Rehabilitacja i przystosowanie się do nowej sytuacji w dużej mierze zależy jak sobie poradzimy z tymi dolegliwościami na co dzień.
Oddychanie
Uraz rdzenia na poziomie C3, C4, oraz C5 uszkadza nerwy odpowiedzialne za oddychanie, co może doprowadzić do zaburzeń oddychania. Osoby z takimi uszkodzeniami wymagają natychmiastowej wspomaganej wentylacji. Natomiast, jeśli uszkodzenie przebiega na wysokości C5 i poniżej, funkcje oddechowe są zachowane, ich oddech wydaje się być szybszy i płytszy, osoby takie maja kłopoty z kasłaniem i oczyszczaniem dróg oddechowych z wydzieliny, z powodu osłabionych mięśni międzyżebrowych. Jeżeli funkcje oddechowe poprawią się duży procent osób z urazem C4 mogą zostać odłączeni od respiratora już w kilka tygodni po urazie.


Zapalenie płuc
Kłopoty z oddychaniem mogą być następstwem zapalenia płuc, co niestety w dużym stopniu jest przyczyną śmierci osób po urazie rdzenia. Faktem jest, że intubacja zwiększa ryzyko powstawania zapalenia płuc 1-3% na każdy dzień intubacji. Więcej niż 25% przyczyn śmierci osób po urazie rdzenia to właśnie tacy intubowani pacjenci, dlatego musza być bacznie monitorowani i w razie wystąpienia symptomów należy leczyć ich antybiotykami.

Nieregularna praca serca i niskie ciśnienie krwi
Urazom rdzenia kręgowego w okolicy szyjnej często towarzyszy niestabilne ciśnienie krwi i arytmia serca. Ponieważ często uszkadzane są nerwy odpowiedzialne za szybkość pracy serca, może ono bić bardzo wolno, lub bardzo szybko, bądź nierówno. Arytmia ujawnia się zazwyczaj w pierwszych 2 tygodniach po urazie i jest bardzo popularnym powikłaniem w większości urazów.
Niskie ciśnienie krwi często jest skutkiem urazu, gdyż znika napięcie w naczyniach krwionośnych, naczynia stają się szersze i powodują zbieranie się krwi w małych naczyniach daleko od serca. W takich przypadkach stosuje się preparaty zwiększające objętość krwi.

Zatory krwi
Osoby z urazem rdzenia kręgowego są trzy razy bardziej narażeni na zatory krwi niż zdrowi ludzie. Najwyższe ryzyko zatorów występuje w pierwszych 72 godzinach po urazie. Po tym czasie środki przeciwzakrzepowe mogą być stosowane jako środek zapobiegawczy.

Spastyka
Wiele z naszych odruchów jest kontrolowanych przez rdzeń kręgowy, ale zarządzanych przez mózg. Kiedy zostaje uszkodzony rdzeń kręgowy wiele z informacji z mózgu nie dociera do ośrodków ruchu. Odruchy niekontrolowane wzmagają się z biegiem czasu, powodując spastykę. Jeśli spazmy nasilają się, mogą wymagać leczenia. Dla niektórych osób spastyka może bardziej pomagać niż przeszkadzać, gdyż pobudza mięśnie do nieustannej pracy. Mięśnie nie pracujące tracą swoją masę i siłę. Wiele osób wykorzystuje spastykę, pobudzając mięśnie, do pomocy przy wsiadaniu i wysiadaniu z wózka, przewracaniu się na łóżku, czy też stania.

Obrzęki nóg
Obrzęki nóg są częsta dolegliwością u osób po urazie rdzenia kręgowego. Delikatne obrzęki kostek są często spowodowane tym, że porażone mięśnie nóg nie pompują krwi i limfy z tkanek do dużych żył w kierunku serca, co powoduje ich zaleganie. Silne puchnięcie nóg podczas pierwszych kilku miesięcy po urazie powinno zaalarmować lekarzy, że dzieje się coś poważnego. Jeżeli wystąpi silny obrzęk nóg u osób po urazie rdzenia podczas pierwszego miesiąca od urazu, najczęściej jest to stan spowodowany zapaleniem żył głębokich. Choroba ta może wywołać także obrzęk stawu skokowego. Osoby unieruchomione przez dłuższy czas po urazie są bardzo podatne na tę dolegliwość. Jest to poważne schorzenie, nie leczone może doprowadzić do zawału żyły płucnej, a nawet do śmierci.
Jeżeli obrzęki występują pomiędzy pierwszym a czwartym miesiącem po urazie , bardzo prawdopodobne jest powstawanie skostnień pozaszkieletowych w obrębie stawów biodrowych. Niezmiernie ważna jest prawidłowa diagnoza, dlatego zalecane jest badanie Ultrasonograficzne z Dopplerem lub angiografia, oraz prześwietlenie w celu wykluczenia skostnień.
Gdy występuje minimalne skostnienie pozaszkieletowe w stawie biodrowym, nie jest konieczne leczenie, ponieważ nie powinno ono upośledzić ruchomości stawu. Jeśli natomiast obrzęk nie ustępuje, skostnienie może okazać się poważniejsze, zalecana jest wtedy rehabilitacja ruchowa w celu utrzymania jak największej ruchomości stawu, a w przyszłości może być konieczna operacja korekcyjna.

Autonomiczna dysrefleksja
Autonomiczna dysrefleksja jest zagrażającym życiu następstwem uszkodzenia rdzenia kręgowego na poziomie szyjnym lub wyższych kręgów piersiowych. Objawia się, gdy wystąpi ból, podrażnienie, lub stymulacja w układzie nerwowym poniżej poziomu uszkodzenia rdzenia. Podrażniony obszar próbuje wysłać sygnał do mózgu, lecz jak wiadomo nie jest on w stanie przedostać się przez uszkodzenie, generuje więc niepożądane odruchy, niezależne od autonomicznego układu nerwowego. Tak jak spastyka oddziałowuje na pracę mięśni, tak autonomiczna dysrefleksja oddziałowuje na układ krwionośny i organy wewnętrzne.
Wszystko, co może wywołać ból lub podrażnienie uruchamia autonomiczna dysrefleksję: chęć oddania moczu czy opróżnienia się, odleżyny, rany, oparzenia, poparzenia słoneczne, uderzenia czy jakikolwiek nacisk na ciało, wrastające paznokcie, lub zbyt obcisła odzież. Na przykład chęć oddania moczu może wywołać podwyższone ciśnienie krwi lub przyśpieszone bicie serca, jeśli nie kontrolowane może doprowadzić do zawału serca, zapaści lub zgonu. Objawy takie jak dreszcze, pocenie się, uczucie uderzania krwi do głowy, podwójne widzenie, zawroty głowy, gwałtowne podwyższenie ciśnienia krwi, lub gęsia skórka na rękach i nogach to typowe sygnały autonomicznej dysrefleksji. Lekarstwo na te objawy może być błahe. Zmiana pozycji, opróżnienie pęcherza moczowego lub jelit, zdjęcie lub poluzowanie zbyt ciasnej odzieży to tylko kilka z możliwości, które należałoby wykonać, aby usunąć przyczynę podrażnienia.

Odleżyny
Odleżyny są to miejsca tkanki skórnej, które zostały uszkodzone poprzez długotrwały ucisk. Osoby z paraplegią i tetraplegią są bardzo podatne na powstawanie odleżyn, ponieważ mają ograniczoną możliwość ruchu.
Miejsca nadmiernie obciążone poprzez siedzenie lub leżenie są miejscami podatnymi na powstawanie uszkodzeń. Jeśli te miejsca pozostawić narażone na długotrwały ucisk zostaje zaburzone ukrwienie tych obszarów. Zbyt długi okres niedokrwienia tkanek prowadzi do ich rozpadu.
Ponieważ uraz rdzenia kręgowego redukuje lub eliminuje odczucia poniżej miejsca urazu, wiele osób nie czuje normalnych sygnałów o konieczności zmiany pozycji., dlatego trzeba zwrócić na to baczną uwagę. Dobre odżywianie i właściwa higiena utrzymuje skórę w dobrej kondycji i pomaga w zapobieganiu powstawania odleżyn.

Ból
Osoby sparaliżowane często cierpią na tzw. ból neurogenny, który jest rezultatem uszkodzenia nerwów w rdzeniu kręgowym. Dla takich osób ból, lub intensywne pieczenie, lub uczucie szczypania jest wręcz nieprzemijające z powodu przewrażliwienia w niektórych częściach ciała. Niektórzy cierpią na bóle spowodowane zakwasami w mięśniach, tak jak ból ramion po przećwiczeniu, po zbyt długiej drodze pokonanej na wózku poruszanym za pomocą mięsni rąk, lub mięśni zmęczonych przesiadaniem się z wózka do łóżka, czy tego podobne. Terapia bólu chronicznego może polegać na podawaniu leków, akupunkturze, elektrycznych stymulacjach rdzenia lub mózgu lub na leczeniu operacyjnym.

Kłopoty z pęcherzem moczowym i pracą jelit
Większość urazów rdzenia kręgowego wpływa na funkcjonowanie pęcherza moczowego i jelit, ponieważ nerwy kontrolujące omawiane organy są odcięte poprzez uraz rdzenia od dopływu informacji z mózgu. Bez koordynacji z mózgiem mięśnie pęcherza nie potrafią ze sobą współdziałać i oddawanie moczu staje się nienormalne. Pęcherz potrafi się opróżnić bez najmniejszego ostrzeżenia, lub nadmiernie się przepełnić. W niektórych przypadkach mocz z pęcherza nie może się wydostać przez drogi moczowe i zaczyna powracać do nerek. Wiele osób z urazem rdzenia musi być cewnikowana celem opróżnienia pęcherza moczowego.
Funkcjonowanie jelit zostaje porażone w podobny sposób. Jelita mogą być pobudzone przez cały czas lub też mogą okazać się "leniwe" i nie wykazują aktywności potrzebnej do przesuwania resztek pokarmowych wewnątrz jelit. Może to powodować nadmierną potrzebę opróżniania lub też ręcznego usuwania powstałych stwardniałych mas kałowych, zwanych kamieniami kałowymi. Osoby po urazie rdzenia kręgowego powinny stosować odpowiednią dietę i kontrolować częstość wydalania kału, aby uniknąć "wypadków".

Płodność i funkcje seksualne
Uraz rdzenia kręgowego ma większy wpływ na funkcje seksualne u mężczyzn niż ma to miejsce u kobiet. Większość kobiet po urazie rdzenia pozostaje płodna i może donosić i urodzić dzieci. Nawet te z poważnym uszkodzeniem mogą nauczyć się osiągać orgazm, chociaż wiele traci możliwość osiągnięcia satysfakcji seksualnej.
W zależności od wysokości uszkodzenia rdzenia, mężczyźni mogą mieć problemy z erekcją i ejakulacją, w dużym stopniu prawdopodobne jest, że ich płodność ulegnie zmniejszeniu, gdyż ich plemniki utracą częściowo mobilność. Terapią dla mężczyzn mogą być stymulacje elektryczne lub terapie lekami takimi jak sildenafil (Viagra). Wiele par może potrzebować terapii w celu zwiększenia płodności, aby umożliwić mężczyznom po urazach rdzenia zostanie ojcem.
Jeżeli ktoś przeżył uraz rdzenia kręgowego i zaczął psychologicznie i emocjonalnie radzić sobie ze swoją sytuacją, powinien skupić się na tym, aby nauczyć się żyć z niepełnosprawnością. Lekarze są już teraz w stanie przewidzieć na dłuższą metę, jakie będą skutki poszczególnych urazów rdzenia. To pozwala pacjentom postawić przed sobą cele, i dać ich rodzinom realne pojęcie tego, co ich czeka w przyszłości.

http://www.tetraplegik.com/komplikacje/47-jak-uraz-rdzenia-krgowego-wpywa-na-reszt-ciaa-

czwartek, 5 marca 2015

Urazy kręgosłupa szyjnego

Urazy kręgosłupa szyjnego to bardzo niebezpieczne urazy kręgosłupa. Najczęściej są wynikiem silnego uderzenia czy przygniecenia podczas wypadków komunikacyjnych lub skoków do wody. Większość przypadków odnotowuje się w wieku 16-25 lat, ale niektóre z nich są także charakterystyczne dla osób starszych. W zależności od mechanizmu powstawania urazu kręgosłupa wyróżnia się kilka rodzajów urazów kości kręgosłupa szyjnego.

Przyczyny, podział i objawy urazów kręgosłupa szyjnego

Urazy części szyjnej kręgosłupamożemy podzielić ze względu na mechanizm ich powstawania. Wyróżniamy tutaj:
  • urazy o mechanizmie zgięciowym,
  • urazy o mechanizmie wyprostnym,
  • urazy kompresyjne,
  • urazy o nieznanym mechanizmie powstawania.
Do urazów o mechanizmie zgięciowym zalicza się zwichnięcia stawów szyjnego kręgosłupa. Jest to uszkodzenie niestabilne i bardzo często zwichnięcie jest obustronne. Jeden z kręgów przesuwa się nawet o 50% swojej szerokości ku przodowi. Innym urazem jest tzw. podwichnięcie przednie stawu. Po badaniu radiologicznym na zdjęciu rentgenowskim widoczne jest uwypuklenie w miejscu uszkodzenia więzadeł. Niekiedy pojawia się także poszerzenie wyrostka kolczystego. Znane są także złamania kompresyjne. Są to także urazy niestabilne, a związane są z rozerwaniem więzadeł tylnych.
Urazy kręgosłupa szyjnego o mechanizmie wyprostnym to:
  • złamanie części międzystawowej obrotnika (10-15% wszystkich urazów),
  • złamanie blaszki granicznej,
  • złamanie łuku tylnego atlasu,
  • złamanie dyslokacyjne.
U osoby, która doznała uszkodzenia kręgosłupa szyjnego, pojawia się ból karku, sztywność karku lub bolesność palpacyjna (u poszkodowanych, u których brak jest utraty przytomności). Pojawiają się także zaburzenia świadomości, gdy urazowi towarzyszą uszkodzenia lub urazy skóry głowy i twarzy.

Postępowanie przy urazie kręgosłupa szyjnego

Gdy istnieje podejrzenia urazu kręgosłupa szyjnego, należy udzielić poszkodowanemu pierwszej pomocy. Najpierw należy ocenić swoje bezpieczeństwo i jeżeli nam nic nie zagraża, przystąpić do czynności ratujących życie osoby, która uległa wypadkowi. Nie wolno przewracać takiej osoby. Należy udzielić pierwszej pomocy typu ABC, tzn. udrożnić drogi oddechowe, przywrócić oddychanie i krążenie. W międzyczasie najlepiej, aby druga osoba wezwała pogotowie ratunkowe. Po przyjeździe ratowników medycznych należy opowiedzieć, co się stało, jak doszło do wypadku i jakie czynności zostały wykonane. Poszkodowany układany jest na twardym podłożu, desce, z wcześniej założonym ostrożnie sztywnym kołnierzem, który zabezpiecza przed uszkodzeniem rdzenia kręgowego. Gdy istnieje podejrzenie uszkodzenia rdzenia, pacjent musi mieć podawany tlen. Poszkodowany w jak najkrótszym czasie musi być przetransportowany do ośrodka medycznego.
Po przetransportowaniu do szpitala pacjent ma udrażniane drogi oddechowe i przywracane prawidłowe krążenie krwi. Monitorowane jest utlenowanie krwi. Wykonuje się intubację pacjenta. Zakłada się również rurkę nosowo-żołądkową, która zapobiega pojawieniu się nudności i wymiotów, które mogłyby wywołać zachłyśnięcie się pacjenta. Zapobiega to także nadmiernemu rozszerzeniu żołądka, uciskowi płuc i wynikającym z tego trudnościom w oddychaniu. Gdy z urazem kręgosłupa współistnieje odma opłucnowa, wykonuje się drenaż podciśnieniowy klatki piersiowej. Odmę potwierdza się w badaniu radiologicznym klatki piersiowej.

https://portal.abczdrowie.pl/urazy-kregoslupa-szyjnego

poniedziałek, 2 marca 2015

Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego

Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego to choroba, która objawia się głównie niepozornym bólem karku. Taki objaw często kładziemy na karb zmęczenia. Pamiętajmy jednak, że nieleczone zwyrodnienie kręgosłupa może doprowadzić do zaburzeń w pracy kończyn górnych i dolnych oraz ograniczyć ruchliwość głowy. Kręgosłup szyjny składa się z 7 kręgów tworzących połączenie między czaszką a klatką piersiową. Zatem jakie są przyczyny zwyrodnienia kręgosłupa, jak je rozpoznawać i im zapobiegać?

Przyczyny i objawy zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego

Kręgosłup człowieka pracuje na najwyższych obrotach przez całe życie. Z upływem czasu postępuje proces degeneracyjny kręgosłupa. Choroby kręgosłupa częściej występują u osób w średnim i podeszłym wieku, ich objawy najczęściej pojawiają się między 50. a 70. rokiem życia, jednak nie oznacza to, że wpływ na nie ma właśnie wiek. Najczęstszą przyczyną zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego jest uraz komunikacyjny i mikrourazy powstające w czasie różnych kolizji komunikacyjnych. Choć wydaje nam się, że ze stłuczki wychodzimy cało, nagły wstrząs nie jest bez znaczenia dla organizmu, a szczególnie dla kręgosłupa szyjnego, który nie jest chroniony pasami bezpieczeństwa. W najlepszym razie kończy się na naciągnięciu więzadeł lub drobnych pęknięciach krążka międzykręgowego. W najgorszym – ujawnieniem przewlekłego zwyrodnienia, które potrzebowało pretekstu, by się ujawnić.
Źródła choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego mogą być też całkiem prozaiczne – zbyt duża poduszka do spania, przeciążenie czy codzienne urazy szyi. Choroba towarzyszy też często wadom postawy (skoliozie, płaskostopiu) i bólom krzyża, a także nieprawidłowej postawie w czasie wykonywania codziennych czynności – czyli nieprawidłowe siedzenie przy biurku.

Najczęstszymi objawami zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego są bóle głowy i karku, ograniczona ruchliwość (przede wszystkim sztywność karku), zaburzenia wzroku i słuchu, czasem także niedowład kończyny górnej, który może przekształcić się w rwę ramienną. Ponadto zwyrodnieniu odcinka szyjnego kręgosłupa często towarzyszą zawroty głowy, nudności, wymioty, szum w uszach, bóle okolicy potylicznej.

Leczenie zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego

W leczeniu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego stosuje się gąbkowy kołnierz ortopedyczny, który unieruchamia szyję chorego na kilka dni. Istotą tego leczenia jest stabilizacja odcinka szyjnego kręgosłupa zapobiegająca nadwyrężeniu połączeń międzykręgowych. Równie istotne jest leczenie farmakologiczne – stosuje się leki przeciwbólowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz zmniejszające napięcie mięśni. Te ostatnie, zmniejszając napięcie mięśniowe, ułatwiają relaksację i znoszą nadmierne napięcie mięśniowe. Ważne są też odpowiednie ćwiczenia wzmacniające, fizjoterapia, terapia ciepłem oraz utrzymywanie właściwej postawy ciała, szczególnie podczas leżenia (przydaje się odpowiednia poduszka, dopasowująca się do kształtu głowy).

 

https://portal.abczdrowie.pl/zwyrodnienie-kregoslupa-szyjnego